ฉันเห็นโอบาม่าตัวเป็นเป็น ในวัน Inauguration Day
วันนี้เป็นอีกวันที่อากาศหนาวมากๆในรอบหลายเดือนที่ผ่านมา อุณหภูมิต่ำกว่า 25 F ประมาณติดลบ 3หรือ4 องศาเซลเซียส (c) เลยนะนี่ แถมยังเป็นวันหยุดประจำชาติของอเมริกาอีกด้วย หลายๆคนคงไม่อยากออกจากบ้านไปไหนในวันนี้ เพราะอากาศมันช่างเป็นใจให้นอนซุกผ้าห่มอุ่นๆซะเหลือเกิน!
แต่สำหรับปีนี้ วันที่ 21 มกราคมไม่ใช่หยุดใหญ่ประจำชาติอย่างเดียวนะคะ วันนี้ยังมีงานสำคัญมากๆที่จัดขึ้นระดับชาติอีก นั่นคือ งานพิธีสาบานตนเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีของโอบามานั่นเอง หรือที่คนอเมริกันเรียกกันว่า Inauguration Day พวกเราเลยไม่อยากพลาดงาน ระดับ Big! Big!แบบนี้ ต้องเข้าไปในวอชิงตัน ดีซี ฝ่าฟันความหนาวเหน็บเพื่อไปร่วมฉลองความยินดีกับโอบาม่าซักซะหน่อย
ด้วยความที่อากาศหนาวมากๆ ทำให้พวกเราต้องเตรียมตัวให้พร้อม โดยการใส่เสื้อกันหนาวหลายชั้น นับรวมได้ 6 ชั้น (ขอไม่นับที่ติดพุงมาอีก 3 ชั้น!) กางเกงใส่ 3 ชั้น ถุงเท้า อีก 2 ชั้น พร้อมด้วยถุงมือ ผ้าพันคอ และหมวกที่คลุมใบหู เพราะเวลาเดินปะทะอากาศเย็น ใบหูจะชาได้
เอาเป็นว่าพยายามปกปิด บังมิดชิดขนาดนี้ ไม่ได้เข้าไปก่อการร้ายที่ไหนหรอกจ้า เพียงแค่ไม่ให้อากาศหนาวๆแทรกซึมเข้ามาได้เท่านั้นเอง ใครไม่ได้เจอความหนาวระดับติดลบแบบนี้ คงไม่เข้าใจค่ะ เราก็เคยเป็นเหมือนกัน ตอนมางานพิธีสาบานตนโอบามาครั้งแรกเมื่อ 4 ปีที่แล้ว ตอนนั้นหนาวกว่านี้ ติดลบ7 ลบ 8 ได้ คิดว่าอากาศขนาดแค่นี้สบายมาก ใส่เสื้อกันหนาวไปแค่ 3 ชั้นแถมไม่มีผ้าพันคอ ไม่มีถุงมือ ไม่มีหมวกอีก ตอนนั้นเข้าร่วมพิธีเกือบ 3 ชั่วโมง Oh My Goodness !!!!!!มือชา หูชา กลับบ้านงี้ ตัวแดง หน้าแดงไปหมดเลยค่ะ ถ้าไม่ได้ประสบด้วยตัวเองคงไม่รู้ ปีนี้เลยต้องเตรียมตัวให้พร้อม
วันนี้พวกเรา ต้องนั่งรถไฟฟ้า Metro เพื่อเข้าไปในดีซี เริ่มจากสถานีสีส้ม West Falls Church Station ไปที่สถานี Metro Station ค่ะ แต่อย่างแรกต้องทำการซื้อตั๋วก่อน ที่สถานี Metro แต่ละที่จะมีตู้ขายบัตรเรียงรายอยู่เกือบสิบ
ใครยังไม่มีประสบการณ์ซื้อตั๋วรถไฟอาจงงปานกลางถึงค่อนข้างมากค่ะ เพราะไหนจะต้องเลือกดูสถานีที่จะลง ดูสายขบวนรถไฟว่าอยู่สายสีอะไร ต้องเปลี่ยนขบวนไหม จะต้องดูว่าราคาเท่าไหร่อีก เพราะราคาจะแตกต่างกันระหว่าง ชั่วโมงเร่งด่วนหรือชั่วโมงธรรมดา และวันทำงานหรือวันหยุด จากนั้น ท้ายที่สุด เราถึงกดเลือกมูลค่าที่จะเติมลงในตั๋ว แล้วจ่ายเงินตามมูลค่าตั๋ว จ่ายเป็นเงินสดหรือบัตรก็ได้ค่ะ
ทั้งหมดนี้สำเร็จได้อย่างรวดเร็วด้วยคุณลุงเจ้าหน้าที่ใจดี ที่ให้ความช่วยเหลือนักท่องเที่ยวทั่วไป รวมทั้งพวกเราด้วย ที่นานๆทีใช้ที (มาทีไร งง ทุกที) ดีที่วันนี้ที่มีเจ้าหน้าที่มากกว่าปกติคอยให้ความช่วยเหลือ เพราะคงเตรียมการไว้รองรับคนจำนวนมากที่จะเดินทางเข้าร่วมพิธีในดีซีค่ะ เราสามารถเลือกซื้อเป็นตั๋วเป็นแบบกระดาษใช้ครั้งต่อครั้ง หรือจะซื้อเป็นแบบสมาร์ทการ์ดซึ่่งเป้นบัตรแข็งแล้วใช้เติมเงินเอาก็ได้ค่ะ
ใช้เวลาประมาณ 30 นาทีก็ถึง สถานี Metro Center Station ใน Downtown ดีซี พวกเราไปถึงที่นั้นประมาณ 11โมง เรียกว่างานนี้ผู้คนมากมายจริงๆ โดยเฉพาะเหล่าคนดำ ที่มาให้กำลังใจประธานาธิปดีโอบาม่ากันอย่างคับคั่ง มีสินค้า เช่นเสื้อ โปสเตอร์ ธง และอื่นๆอีกมากมายที่เป็นรูปโอบาม่าหรือกับครอบครัว ทำออกมาขาย ให้คนรักโอบาม่าควักเงินออกมาซื้อเป็นที่ระลึกกันค่ะ
จุดมุ่งหมายหลักของพวกเราคือไปยัง Capitol Hill ที่ซึ่งทำพิธีสาบานตนของโอบามา แต่ในระหว่างเดินหาทางเข้า ก็พบกับรั้วเหล็กสูงชัน กั้นทางเข้าเป็นระยะ ทำให้เราและเพื่อนงงและหลงไม่รู้จะไปทางไหนเลย
เดินหลงมาซักพัก ก็เจอทหารผ่านศึกนั่งอยู่บนรถเข็น ทำหน้าที่แจกหนังสือพิมพ์แถมยังป่าวประกาศให้คนเดินผ่านไปผ่านมาหยั่งพวกเราได้รู้ว่า ในหนังสือพิมพ์หน้าที่ 15 มีแผนที่ พร้อมแสดงจุดสถานที่สำคัญที่ทำพิธี และเส้นทางขบวนพาเหรดด้วยนะจ๊ะ
พวกเรารู้อย่างนี้แล้ว เลยต้องขอมาสักฉบับนึง และในที่สุดด้วยแผนที่นำทาง พวกเราก็มาเจอทางเข้า ทางที่จะเข้าไปในงานมีหลายจุดค่ะ และทุกจุดก็ต้องพบกับด่านตรวจเพื่อตรวจสอบอาวุธ ที่นี่เองค่ะที่เราเสียเวลานานมาก เพราะคนที่อยากเข้างานมีจำนวนมากแต่เจ้าหน้าที่มีน้อย แถมยังค้น ตัว ค้นกระเป๋า ตรวจอาวุธ ซะละเอียดยิบ ใครพกวัตถุอะไรก็ตามแต่ ที่ต้องสงสัยจะนำมาเป็นอาวุธ เช่น กระป๋องแก๊ซ วัตถุที่ก่อให้เกิดประกายไฟ มีดพับต่างๆ ถูกทิ้งอยู่ตรงด่าน หมดสิทธินำเข้าไปในงาน ไม่น่าเชื่อ แม้แต่ร่ม ยังไม่อนุญาติให้เอาเข้างานเลยค่ะ
ด้วยความที่เข้าคิวตรวจค้นอาวุธนานมาก ทำให้พวกเราต้องติดแหงกที่นั้น ได้ฟังการกล่าวสาบานตนและกล่าวปราศรัยของโอบามาทาง เครื่องกระจายเสียงที่ติดตั้งทั่ว ดีซี แทน เมื่อโอบามากล่าวเสร็จ จากนั้นก็มีการร้องเพลงโดย เคลลี่ คลาร์กสัน-Kelly Clarkson (เพลงปลุกใจ)และบียอนเซ่-Beyonce (เพลงชาติ) แหม! มันทำให้เราเสียดายใหญ่ เพราะอุตส่าห์เสียเวลามางานแต่ต้องมาติดที่ด่านตรวจ และได้ยินแค่เสียงเหล่าคนดังเท่านั้น
หลังจากที่พวกเราเข้ามาในงานเรียบร้อยและได้พลาดเข้าไปบริเวณของ Capitol Hill ที่เป็นจุดสำคัญมากที่สุด แอบเสียใจนิดนึง แต่ยังดีที่มีเจ้าหน้าที่ใจดีให้ข้อมูลมาว่า งานจะยังมีขบวนพาเหรดที่จะจัดขึ้นที่ถนน Pennsylvania Ave อาจจะได้เห็นขบวนคนดังและที่สำคัญโอบามาจะร่วมขบวนครั้งนี้ด้วย
หัวใจเริ่มพองโตขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้ต้องหาทำเลเพื่อที่จะได้เห็นประธานาธิบดีโอบามาให้ได้ เดินหากันอยู่พักใหญ่ โอ๊ะ! ตรงอัฒจรรย์ มีที่นั่งมากมายนี่หน่า ครั้นเข้าไปใกล้เลยรู้ว่าที่นั่งตรงอัฒจรรย์นี้จะต้องเสียเงินซื้อบัตร มีหลายสีตามราคาด้วยค่ะ แต่อย่างเรานั้น ไม่ขอเสียเงินค่ะ55 ขอลองเดินไปเรื่อยๆ แล้วซุ่มแอบดูตรงไหนสักที่น่าจะดี!
เดินมาเรื่อยๆ ตรงขอบรั้วกั้นริมถนนที่ขบวนพาเหรดจะผ่านนั้น มีคนจับจองพื้นที่ไปซะหมด ยืนกันอยู่หลายแถวริมทาง จะมีที่ไหนว่างบ้างไหมหนอ เดินไปสักพักก็เจออยู่จุดหนึ่งที่เหมือนคนจะน้อยหน่อย ข้างหน้าเราก็มีเพียงหนุ่มสาวคู่หนึ่งเท่านั้นเอง เราเลยยืนอยู่เป็นแถวที่สองจากรั้วกั้นริมถนน
หลังจากนั้นพวกเราใช้เวลารอ ร้อ รอ Mister President ตั้งแต่เที่ยง ท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บ ติดลบ 4-5 องศา ส่วนอื่นของร่างกายพวกเราปกปิดเสียมิดชิดเลยไม่หนาวเท่าไหร่ แต่ตรงใบหน้านี่สิ เปิดเผยรับอากาศหนาวจังๆ! ในระหว่างรอนี้ก็ถือโอกาสเพิ่มพลังให้ร่างกาย ตั้งวง กิน ขนมนมเนย (โดยไม่อับอายคนข้างๆเอาเล้ย) แถมยังจองที่นั่งปูหนังสือพิมพ์(ที่ได้มานั่นและค่า ใช้จนคุ้ม!)
จากนั้นก็แอบซะแว๊บไปยืดเส้นสาย และไปเข้าห้องน้ำที่เค้ามีจัดให้อย่างเยอะ และเหม็นสุดๆ เราต้องอดทน! อ๊ะ ระหว่างทางไปห้องน้ำ เห็นคิวอะไรนี่ ยาวมาก มองไปมองมา อ่าวต้นตอคือรถขายอาหารนี่เอง หุหุ เรานี้โชคดี เตรียมพร้อมเอาเสบียงมาแต่เนิ่นๆ เลยอิ่มสบายท้องและสบายกระเป๋าโดยไม่ต้องรอคิวยาวๆ! (เอ้า ชมตัวเองซะนี่)
และแล้ว เลิกงามยามดี บ่าย 3 กว่า (กำหนดการเดิม บ่าย 2 ครึ่ง) ขบวนพาเหรดจากหลายเหล่าทัพได้นำชูโรงก่อน ซักพักก็เริ่มมีเสียงโห่ร้องแสดงความดีใจ กระหึ่มดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เราเริ่มเห็นรถบรรทุกลำใหญ่ บรรทุกช่างภาพหลายชีวิต โฮ มันช่างบดบังทัศนวิสัยในการชมเสียจริง ตอนแรกหลายคนลุ้นว่า ท่านประธานาธิปดีจะนั่งในรถมา หรือจะเดิน
เสียงเชียร์ดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ มีใครบางคนร้องเสียงดังว่า “They are walking!” นั่นถือว่าเป็นเรื่องเยี่ยมเลยค่ะ เพราะถ้าเดิน เราก็จะได้ชื่นชมโอบาม่าได้นานขึ้น เอ แต่อยู่ไหนหนอ เราทำไมไม่เห็นหว่า คือเรากำลังทำการบันทึกวีดีโออยู่ด้วย
โอ๊ะๆ เห็นแล้ว ท่านประธานาธิบดี บารัค โอบามา กับศรีภรรยา สตรีหมายเลขหนึ่ง มิเชล โอบามา ก็เดินออกมาทั้งสองเดินโบกไม้ โบกมือ ทักทายประชาชน 2 ข้างทาง อยู่เลย ถนนก็กว้างมาก เราเลยเห็นทั้งสองตัวนิดเดียว (แต่รัศมีไกลมากค่ะ) เป็นวินาทีที่น่าตื่นเต้นที่สุด เราสามารถรับรู้ถึงคลื่นความยินดีของผู้คนรอบๆ ที่ระเบิดออกมาตรงช่วงวินาทีสั้นๆตรงนั้นเอง หลังจากที่พวกเค้า (รวมทั้งเราด้วย) ยืนรอท่ามกลางความหนาวมากว่า 3 ชั่วโมง ทั้งหมดก็เพื่อชั่วนาทีสั้นๆนี้เองค่ะ
หลังจากนั้นพวกเราก็ไม่รอช้า พยายามไปให้ถึง Metro station ให้เร็วที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงฝูงชนจำนวนมากมายที่จะทะยอยมาหลังจากงานพาเหรดเสร็จสิ้น แต่เมื่อหา Metro เจอแล้วก็ต้องอ่อนใจ เมื่อเห็นคนเป็นจำนวนมากก็คิดเหมือนกันค่ะ ฝูงคนแออัดยัดเยียดเต็มบริเวณ ไม่มีแม้แต่ที่เหลือให้เดินอ้อมไปยังบนไดเลื่อนเล็กๆที่อยู่หลังเสาได้เลย พวกเราต้องค่อยๆเคลื่อนตัวไปกับฝูงชนเพื่ออ้อมเสาใหญ่ๆอันนั้น ติดอยู่ที่นั่นอีกเกือบ 40 นาทีค่ะ กว่าเราจะได้ขึ้นเมโทรกลับบ้านได้
หลังจากผ่านไปเกือบทั้งวัน 6 โมงเย็นแล้วท้องก็เริ่มหิว ตบท้ายวันสำคัญประจำชาติอเมริกาซะหน่อย ด้วยการไปกินบุฟเฟต์อย่างดี มีซูชิแสนอร่อย และอื่นๆอีกเพียบค่า เอาใจร่างกายที่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน ระหว่างนั้นเราก็มานั่งทบทวนดูว่า วันนี้เราใช้เวลาคุ้มค่าหรือปล่าวหนอ กับการรอคอยเป็นเวลานาน ท่ามกลางความหนาวเหน็บ อุณหภูมิติดลบ เพื่อที่จะได้เห็นท่านประธานาธิปดีเพียงระยะเวลาสั้นนิดเดียว
พอคิดอย่างนั้นอยู่ๆเราก็เห็นภาพหนุ่มสาว(ที่อยู่ตรงหน้าเรานั่นแหละ) เราเห็นเค้ายืนก่อนหน้าที่เราจะไปถึงจุดนั้นเสียอีก เราเห็นเขาไม่นั่งเลยตลอดเวลากว่า 3 ชั่วโมงที่อยู่ตรงนั้น เค้ายืนกันมาตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วนะ (เรากับเพื่อนยังมีนั่งกินขนมกันระหว่างรอ) ทั้งยังคนรอบๆเราอีก
ผู้คนมากมายแม้แต่เด็กๆที่ต่างรอประธานาธิปดีโอบาม่า ช่วงเวลานั้นมันนานและลำบากมากนะคะ ที่ต้องยืนรออยู่ตรงฟุตบาตข้างถนนหนาวๆนานๆขนาดนั้น ทั้งที่เค้าสามารถเลือกนั่งดูทีวีสบายๆที่บ้านก็ได้ ทำไมต้องมาลำบากถึงที่นี่หละ
มองดูแล้วเหมือนเป็นความเสียสละค่ะ ทุกคนยอมลำบากเพื่อมาให้กำลังใจผู้นำประเทศของเขา รู้อยู่แล้วว่ามันหนาวมากก็ยอมมา รู้อยู่แล้วว่าต้องรอนานก็ไม่เป็นไร ระหว่างที่คอยนั้น เชื่อไหมค่ะเราไม่ได้ยินเสียงบ่นอะไรทั้งสิ้น (แม้กระทั่งเวลาเริ่มพาเหรดถูกเลื่อนออกไป)
ระหว่างที่โอบาม่ากับมิเชลเดินอยู่ตรงหน้านั้น ความดีใจและยินดีของทุกคนที่อยู่ที่นั่นนั้น เราเชื่อว่าขนาดคนที่ไม่รู้จักโอบาม่ายังสามารถชื่นชมโอบาม่าได้เลยค่ะ ความสุขขนาดนั้นมันเป็นของจริงที่เรากับเพื่อนสามารถสัมผัสได้
หลังจากการรอคอยท่ามกลางความเหน็บหนาวเป็นระยะเวลายาวนาน หลังจากท่านประธานาธิปดีเดินผ่านไป ผู้คนสลายตัวพร้อมทั้งรอยยิ้มค่ะ 🙂
