Home sick อารมณ์ของคนไกลบ้าน

Home sick ที่เค้าว่ากันว่า มาแล้วเป็นกันทุกคนรึป่าว
ต้องบอกนะค่ะว่า ไม่ใช่อาการที่จะเกิดกับทุกคน เพราะบางคนที่ไปเมืองนอกแล้วเจอสังคมและสิ่งแวดล้อมที่ถูกใจ หรือเคยใช้ชีวิตในหอพักมาแล้วโดยลำพัง อาการฟุ้งซ่านก็จะไม่เกิดขึ้น ซึ่งจะแสดงอาการออกมาจะเร็วหรือช้าก็แตกต่างกันไป บางคนก็เกิดในช่วงแรกๆ ที่ไปถึง บางคนไปเกิดช่วงหลังๆ เพราะความตื่นตาตื่นใจในสิ่งใหม่ๆ รอบตัวเริ่มลดน้อยลง และจำนวนไม่น้อยที่อาการจะมาเป็นระลอกๆ โดยเฉพาะในฤดูแห่งความเหงา เช่น ฝนและหนาว

อเมริกาเป็นโลกใหม่ ที่เชื่อว่า ไม่ใช่เราคนเดียวที่สัมผัสได้ หลายคนที่แสวงหาความทุกข์ เรียกว่า ประสบการณ์ดี ๆ ให้กับตัวเองดีกว่าเนาะ ก็จะเรียนรู้คำว่า “alone” หรือ เดียวดาย มันเป็นยังไง ตอบได้อย่างเดียวว่า ทุกความรู้สึกค่ะ จากที่มีเพื่อนเยอะ ก็โห หาแทบไม่ได้ ชีวิตนี่ ต้องช่วยเหลือตัวเองดีที่สุด ไม่มีใครช่วยเราดีเท่ากับตัวของเราเอง อันนี้ต้องท่องให้ขึ้นใจค่ะ สำหรับชีวิตในต่างแดน

ถ้าให้แบ่งเป็นระยะความรู้สึก เหมือนจะมี 3 ขั้นค่ะ
ขั้นแรก มาเดือนแรก ไม่รู้สึกเหงาไรเลย รู้สึกดี สนุกสนาน ตื่นเต้นอยู่
ขั้นสอง เริ่มเกิดอาการแปรปรวนอย่างที่บอกค่ะ อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ เบื่อ ๆ
ขั้นสุดท้าย หรือเดือนที่สามเนี่ย อารมณ์คิดถึงบ้านค่ะ เหมือนลมบ้าหมูแหล่ะ ใครพูดไรบางทีนิดเดียว ก็ทำให้คิดถึงบ้านร้องไห้ง่ายมีอะไรไปกระทบกระเทือนจิตใจนิดหน่อยก็รู้สึกอ่อนไหว ร้องไห้ไม่หยุด บงครั้งก็รู้สึกว่า อาหารไม่ถูกปาก และบางทีก็โทรหาพ่อ แม่ และแฟน บ่อยครั้ง

Make new Friends